स्वत:च्या उद्योगातून रिचर्ड फ्लेमिंग निवृत्त झाले होते. ते कामाची कागदपत्रे चाळत होते. तेव्हढ्यात फोन आला. “मि. फ्लेमिंग?” एका स्त्रीने सौम्य आणि मृदु आवाजात विचारले; पुढे म्हणाली,” मी डॉक्टर ब्राऊन यांची सेक्रेटरी लॉरेन बोलतेय. उद्या तुमची डॉक्टरांकडे अपॉइंटमेन्ट आहे त्याची आठवण करून देण्यासाठी आणि तुम्ही येणार याची खात्री करून घेण्यासाठी फोन केला””माझी उद्या अपॉइंटमेंट? डॉक्टर ब्रॉऊनकडे? आपल्या बायकोकडे पाहात फ्लेमिंग म्हणाले. “काय आहे? कुणाचा फोन आहे?”बायकोने अगदी हळू आवाजात विचारले. फोन थोडा बाजूला धरून,गोंधळून गेलेले फ्लेमिंग बायकोला विचारत होते,” मी डॉक्टरांची अपॉइंटमेंट घेतली होती? विसरलो की काय?”

डॉक्टर ब्राऊनकडे सहा महिन्यापूर्वी ते गेले होते. सगळ्या तपासण्या झाल्यावर डॉक्टरांनी सगळे ठीक आहे. काळजीचे कारण नाही असेही सांगितले होते. पण सहा महिन्यानंतर पुन्हा भेटा असे ते काही म्हणाल्याचे आठवत नव्हते. ते त्या सेक्रेटरीला म्हणाले, ” दोन मिनिट हां,प्लीझ !” इतके म्हणत ते आपली डायरी काढून उद्याची अपॉइंटमेंट आहे का पाहत होते. दिसली नाही. “नाही, लिहिलेली नाही. मला अल्झामेअर होतोय की काय?असे ते बायकोला हळूच म्हणत होते. ” माझी अपॉइंटमेन्ट खरीच आहे, नक्की?” त्यांनी सेक्रेटरीला विचारले. “तुम्हीच रिचर्ड फ्लेमिंग ना?” त्या बाईच्या आवाजात आता थोडा त्रागा आणि करडेपणा होता. “हो, अर्थात मीच रिचर्ड फ्लेमिंग.” फ्लेमिंगनी नरमाईने सांगितले. “हे बघा फ्लेमिंग, माझ्याकडे तुमची नऊ वाजताची अपॉइंटमेंट लिहून ठेवलेली आहे.” “लॉरेन, खरं सांगायचे म्हणजे, अशी अपॉइंटमेंट घेतल्याचे मला तरी आठवत नाही,” कबूली दिल्यासारखे ते बोलत होते.” हे बघा मि. फ्लेमिंग,” तिच्या आवाजातला पहिला गोडवा अणि सौम्यपणा कुठच्या कुठे गेला होता, ती मोठ्या आवाजात बोलत होती, “न्यूयॉर्कमध्ये ज्या डॉक्टरांकडे पेशंटची गर्दी असते आणि महिना महिना अगोदर नंबर लावावा लागतो अशा प्रख्यात हृदयरोगतज्ञ डॉक्टरांपैकी डॉ.ब्राऊन आहेत. माझ्याकडे बरेच पेशंट त्यांचा नंबर कधी लागेल याची वाट पाहत आहेत. तुम्हाला उद्या यायचे नसेल तर तसे आताच मला सांगा. इथे खूप गर्दी आहे. ताबडतोब सांगा. वेळ नाही.” “काय करू? बायकोला ते विचारत होते. अपॉइंटमेंट असेल तर जा.” बायको तरी दुसरे काय सांगणार? ” बराय, मी उद्या येतो,” रिचरड फ्लेमिंग अखेर कबूल झाले.”ठीक आहे, उद्या या तुम्ही. बऱ्याच चाचण्या कराव्या लागतील, तुम्हाला माहितच आहे. काळजी नका करू. आराम करा आज.” बाईच्या आवाजात पुन्हा व्यावसायिक गोडवा आला होता.
पण रिचर्ड फ्लेमिंगचे चित्त काही ताळ्यावर नव्हते. दिवसभर ते आपण अपॉइंटमेंट कशी विसरलो, हे अल्झायमरचेच लक्षण असणार, आपल्या एका मित्राला असेच होत होते आणि परवा त्याचे तेच निदान झाले हे त्यांना माहित होते. काहीही व्हावे पण तो अल्झायमर नको असे ते स्वत:शीच प्रार्थना केलासारखे बोलत होते. उद्या डॉक्टरांना हेही विचारून घेऊ असे त्यांनी ठरवले.
दुसरे दिवशी सकाळपासून त्यांच्या बऱ्याच चाचण्या आणि तपासण्या झाल्या. रिचर्डच्या मनात, हे झाले की डॉ. ब्राऊनना अल्झामेअरचे विचारायचे हेच होते. त्यांचे सगळे रिपोर्ट्स डॉ. ब्राऊन वाचत होते, बऱ्याच विचारात असल्यासारखे ते दिसत होते. काही वेळाने ते रिचर्ड फ्लेमिंगकडे आले आणि एकदम म्हणाले,”अगदी वेळेवर आलात तुम्ही मि.फ्लेमिंग. तुमचे नशीब चांगले की आज तुमची अपॉइंटमेंट होती ते ! तुमच्या रिपोर्ट्स वरून तुम्हाला लवकरात लवकर हृदयाची शस्त्रक्रिया करावी लागेल. तुमचे रिपोर्ट्स मी तज्ञ सर्जनकडे पाठवतो. ते तुम्हाला नक्की दिवस सांगतील. पण बरे झाले तुम्ही आज आलात ते,नाही तर फार गंभीर परिस्थिती झाली असती.”
डॉक्टरांचे आणि रिचर्ड फ्लेमिंगचे बोलणे चालले असताना बाहेर ऑफिसमध्ये सेक्रेटरीच्या टेबलापाशी एकाजण तावातावाने,” रिचर्ड फ्लेमिंग आधीच आत डॉक्टरांच्या खोलीत आहे अस्ं कसे काय म्हणता? अहो,हा मी रिचर्ड फ्लेमिंग हा तुमच्या समोर आहे.” सांगत होता. शेजारी उभी असलेली नर्स्, तिला आपण हळू बोलतोय असे वाटत होते,ती म्हणत होती,”हल्ली डॉक्टरांकडे नंबर लावण्यासाठी लोक काय काय सोंग्ं करतील नेम नाही.” पण ते त्या माणसाने ऐकले असावे. तो लगेच उसळून, आपल्या खिशातून एक एक करत कागदपत्रे काढत म्हणाला, ” हे पहा माझे ड्रायव्हिंग लायसन्स, ही माझी क्रेडिट कार्डं,”असे चिडून म्हणत ते सगळे पुरावे त्याने टेबलावर टाकले. “पाहा, ह्या पेक्षा, मीच रिचर्ड फ्लेमिंग आहे ह्याचा दुसरा पुरावा काय पाहिजे?” “आणखी हे पाहा, तुम्हीच मला दिलेले तुमचे अपॉइंटमेंटचे हे कार्ड, बोला आता! आत कोण रिचर्ड फ्लेमिंग म्हणून घुसला आहे ते पाहा”
सेक्रेटरीने आपल्या कपाटातून काही फाईली काढल्या. आणि तिला रिचर्ड फ्लेमिंग नावाच्या दोन फाईली दिसल्या. एक रिचर्ड होता मॅनहॅटनचा. तोच संतापाने बाहेर ओरडत होता.
दुसरा रिचर्ड फ्लेमिंग ब्रुकलिनचा. तो आत डॉक्टरांकडे होता. त्याच्या गंभीर हृदयविकाराचे निदान आताच झाले होते !
सेक्रेटरीने चुकीने ब्रुकलीनच्या फ्लेमिंगला फोन करून आठवण करून दिली ! पण तिच्या त्या एका चुकीने, चुकीच्या असू दे पण आवश्यक होते त्या रिचर्ड फ्लेमिंगचे रोगनिदान वेळेवर झाले. त्याचे प्राण वाचले!

[Based on stories from the book: Small Miracles: Extraordinary Coincidences from Everyday Life]