गेरीची लालभडक कॅडिलॅक मोटार होती. मोठी होती. हेरीकडे ही एकच गाडी होती. कोणट्याही कामासाठी, कुठेही जायचे असेल तरी त्यालाकिन्वा त्याच्या कुटुंबाला ही एकुलती एक गाडी वापरावी लागे. आपल्या बायको मुलांना घेऊन ह्याच गाडीतून तो सहलीलाही जाई.
गेरी विक्रेता होता. इलेक्ट्रॉनिकच्या अनेक वस्तू तो विकत असे. गाडीच्या मागच्या जागेत त्यांचे नमुने ठेवायचा आणि फिरतीवर निघायचा. लहान मोठ्या दुकानांत जाऊन ऑर्डरी मिळविणे, हे त्याचे रोजचे काम.
१५ ऑगस्ट १९९४चा दिवस. दिवस नेहमीसारखा उगवला. गेरीच्या ताम्बड्या कॅडिलॅकची रथयात्रा सुरू झाली. आज ‘बॉब इलेक्ट्रॉनिक्स’पासून सुरवात करू या असे ठरवून तो निघाला. दुकानाच्या काचांतून त्याला बॉब दिसत होता. आपले काम पाच सात मिनिटात आटपेल ह्या खात्रीने कॅडिलॅकचे इंजिन चालू ठेवूनच तो दुकानात शिरला.”हाय बॉब! आज काय पाठवू?” असे म्हणतच आत आला. “आज तरी काही नकोय,गेरी,” बॉब दुकानात चौफेर नजर टाकत आणि कॉम्प्युटरमध्ये पाहून म्हणाला. “पण पुढच्या आठवड्यात नक्की ये, मोठी ऑर्डर काढून ठेवतो.” बराय थॅन्क यू बॉब्, मी नाकी येईन”, असे म्हणत बॉब मागे फिरला. बाहेर येऊन पाहतो तर…! गेरीची लालभडल कॅडिलॅक गायब!
बॉबशी गेरी फक्त दोन तीन मिनिटे बोलत थांबला असे,तेव्हढात आयती इंजिन चालू असलेली मोटार पसार करण्यास चोराला किती सोपे झाले असेल.
गेरी हादरलाच. पण त्याने पोलिसांना फोन केला. नंतर त्याने आपल्या दोस्ताला फोन लावला. “माईक, अरे माझी गाडी आताच, इथून चोरीला गेलीय!” गेरी फोनवर मोठ्याने ओरडतच बोलत होता. “अरे तू काय सांगतोस काय ?” माईकने विचारले. गेरीने पुन्हा त्याची गाडी चोरीला गेल्याचे सांगितले. आणि आपण कुठे आहोत तो पत्ताही दिला. “मी निघालोच्” म्ह्णाला. पोलिस आली त्यापाठोपाठ माईकही पोचला. पोलिसांना गेरीने सर्व काही सांगितले. पोलिसांनी आवश्यक ती माहिती लिहून घेतलीआणि “आम्ही तपासाला लागतो” इतके आश्वासन देऊन पोलिस गेले.
माईक गेरीला म्हणाला, हे बघ, चल. आता आपणही तुझी मोटार शोधूया.” पण गेरीला हा असे का म्ह्णतो ते समजेना. “अरे बाबा, चोर कुठल्या कुठे गेले असतील. गाडी लपवूनही ठेवली असेल. आणि शोधायचे तरी कुठे कुठे? बृकलीन काय लहान गाव आहे का?” हे ऐकल्यावर माईकचा उत्साहही कमी झाला. “तू म्ह्णतोस ते खरे आहे म्हणा. पण एक प्र्यण करू या. त्या अगोदर मला रिकल्स होम सेंटरमधून एक पक्कड आणि स्क्रूड्रायव्हर घ्यायचे आहेत. ते घेऊ आणि तुझी गाडी शोधू या. तुला दुकानात यायचे असेल तर ये नाहीतर गाडीतच थांब.” “चालेल.मी गाडीतच बसतो तू जाऊन ये.” गेरी तरी दुसरे काय करणार होता.
वीएस मिनिटांनी ते दोघे दुकानाच्या भल्या मोठ्या वाहन तळापाशी आले. सर्व रांगा जवळपास भरल्या होत्या. एका रिकाम्या जागेत त्यांनी गाडी लावली.गेरी गाडीतच बसून होता. माईक एकटाच आत गेला.
आज सकाळपासून आकाश ढगाळ होते. गेरी आधीच उदास होउन काळजीतच होता. त्यात अशा वातावरणाची भर. समोर मोटारींच्या रांगाच रांगा पसरलेल्या. त्यांच्याकडे पहात बसला होता. आपल्या गाडीच्या विचारात होता. काय करायचे आता, केव्हा सापडते कुणास ठाऊक. हेच विचार डोक्यात चालले होते.
इतक्यात काय झाले कोणास ठाऊक. पण ढगांनी भरलेल्या आभाळातून प्रकाशाची एक तिरिप अचानक यावी काय आणि एकाच मोटारीवर ती पडते काय! एकाच मोटारीवर ती स्थिरावली. गेरी बघतच राहिला. बसल्या जागेवरून, पुढे वाकून तो पाहू लागला. मोटारींनी व्यापलेल्या सहा सात रांगा भरलेल्या. आकाश अजूनही ‘नभ मेघांनी आक्रमिले’लेच होते. पण तो प्रकाशाचा भाला एकाच मोटारीवर खुपसल्यासारखा उभा होता. गेरी गाडी बाहेर येऊन पाहात पाहात त्या मोटारीपाशी गेला….
चोरीला गेलेली त्याची लालभडक, तांबडी लाल कॅडिलॅकच होती!
गेरीने पोलिसांना फोन केला. पोलिसही वेगाने आले. गेरीची उपजीविका असलेली कॅडिलॅक मिळाली.!