अब्राहम लिफर इझ्रायल मधील असोदचा लोकप्रिय रब्बाय होता तो मोठा ज्ञानी होता. तो हयात असतानाची ही हकीकत आहे.

लिफरच्या सिनेगॉगमधील भक्तमंडळींपैकी एकाच्या मुलाचे लग्न बेल्जिअमच्या अँटवर्प येथील मुलीशी ठरले. इझ्रायलहून लिफर अँटवर्पला निघाले. ते स्वत: धरून एकूण नऊ पुरुष होत.

अँटवर्पपासून विमान तीनशे मैलांवर आले असता वैमानिकाने घोषणा केली की विमानातील इंधन संपत आले आहे. विमान तातडीने उतरावे लागत आहे. लहानशा विमानतळावर विमान उतरले. लफीरने कुठे एखाद्या निवांत जागी प्रार्थना करावयाचे ठरविले. विमानतळावर फक्त एकच कर्मचारी होता. त्याला,”आम्हाला प्रार्थना करायची आहे, एखादी खोली असेल तर उघडून देता का? “रबाय अब्राहमने विचारले.

रब्बय लिफरने साध्या इंग्रजीत चौकशी केली होती. पण समोरच्या माणूसाचा चेहरा विजेचा धक्का बसावा तसा झाला.स्वत:ला सावरत तो म्हणाला,” मी खोली देईन पण मला माझ्या वडिलांचे श्राद्ध करायचे आहे त्याचे ‘कड्डिश’ (मंत्र, प्रार्थना) म्हणू द्याल का”? “तू ज्यू आहेस का”? रबायही आश्चर्याने विचारत होते. मानेनेच हो म्हणत तो माणूस पुढे म्हणाला,”बेल्जियमच्या ह्या भागात कोणी ज्यू रहात असतील हे मला तरी ठाऊक नव्हते. रब्बाय इथे तुम्ही काय करताय”? तो माणूस आणखी पुढे विचारू लागला,”आणि तेही नेमके माझ्या वडिलांच्या श्राद्धाच्या तिथीलाच इथे कसे”?खोलीचे दार उघडून देता देता त्याने विचारले. तो कर्मचारी बोलतच राहिला,”तुमचा विश्वास बसणार नाही, तरी पण सांगतोच.मी सांगणार आहे ते शंभर टक्के खरे आहे.”

“माझे घरातल्या कुणाशीही पटत नव्हते. मी घर सोडून ह्या खेड्यात पळून आलो. आमच्या घरातील वातावरण , इतर सर्वजण अति धार्मिक सनातनी होते. मी धार्मिक वृत्तीचा नाही.. माझ्या गेलेलेल्या वडलांचे,बरीच वर्षे झाली. साधी (श्राद्धाची प्रार्थना,मंत्र) कड्डीशही कधी म्हणालो नाही.” “काल रात्री स्वप्नात माझे वडील आले. ते म्हणाले, “यांकेल, अरे उद्या माझ्या श्राद्धाची तिथी आहे. तू माझ्यासाठी कड्डीश म्हणावे अशी माझी इच्छा आहे.” “पण बाबा, कड्डीश म्हणायची तर ‘मिनयान’ (द्हा जण, गणस्ंख्या) पाहिजेत ते कुठून मिळणार? बाबा ह्या खेड्यात मी एकुलता एक ज्यू आहे.” “यांकेल, तू कड्डीश म्हणेन असे कबूल कर. मिनयानची व्यवस्था मी करतो”

“मी जागा झालो. स्व्प्न आठवले की मी थरथरायचो. पण नंतर विचार केला की हे सगळे अखेर स्वप्नच होते. नाहीतर इतक्या कोपऱ्यातल्या खेड्यात नऊ ज्यू कुठले येताहेत! आणि ते सुद्धा इथे आणि आजूबाजूला कोणी ज्यू रहात
नसताना ? स्वप्नावर कोणी विश्वास ठेवतो का? असा विचार करत मी कामावर आलो. “आणि तुम्ही, खुद्द रब्बाय आलात. तेही बरोबर ‘मिनयान’ घेऊनच”! तो एकच एक एकटा ज्यू कर्मचारी अवाक होउन रब्बायला भडभडा सांगत होता.

रब्बाय अब्राहम लिफर त्या माणसाला मायेने जवळ घेत शान्तपणे म्हणाले, “यांकल्, चल आपण सगळे कड्डीश म्ह्णूया.”